Zeolit je vulkanski mineral. Kod ljudi upotrebu je pronašao kristalni klinoptilolit. Unosi se sa vodom. Ne resorbuje se u crijevima, izlučuje se stolicom. Ima kristalnu strukturu, bogat je Na, K, Ca, Mg …
O njegovom terapijskom djelovanju mnogi stručnjaci su uzdržani. Pretpostavlja se da ima određeni značaj posebno zbog sposobnosti da veže i eliminiše štetne materije.
Njegova glavna uloga je adsorpcija teških metala ( Pb, Ar, Hg, Ni, Cr…), toksina, radioaktvnih čestica, herbicida, pesticida… Uklanja štetne produkte hemio i radioterapije. Reguliše ph tj. smanjuje kiselost.
Struktura zeolita podsjeća na pčelinje saće, negativno je naelektrisan pa privlači i veže pozitivne jone. Tako veže i stabilizuje slobodne radikale (predaje elektrone) tj. djeluje kao antioksidans. Slobodni radikali su nestabilni i teže da primaju elektrone drugih molekula. Tako u ćelijama oštećuju proteine, DNK i dovode do ćeijske smrti. Kao jedna od posledica može doći do maligne transformacije ćelije i drugih oboljenja kao npr. diabetes melitus, autoimuna oboljenja, oboljenja krvnih sudova… Jedan od najopasnijih kancerogena je nitrozamin za koji se smatra da je jedan od glavnih uzročnika karcinoma gastrointestinalnog trakta, posebno želuca. Zeolit ga veže i eliminiše stolicom i sprečava njegovo šteteno djelovanje.
On veže i lijekove pa se ne preporučuje njihova istovremena upotreba.
O njegovom uticaju na inhibiciju dijeljenja pa i smrti tumorskih ćelija još se nagađa. Zeolit uspostavlja ph oko 7.4 što sprečava da se u takvim uslovima dijele maligne ćelije. Neki vjeruju da može da aktivira i apoptozu tj. programiranu ćelijsku smrt , da inhibira protein kinazu koja razara DNK, da može da prodre u limfno tkivo crijeva i da razori T-limfocite što ima značaja kod autoimunih oboljenja.